Ο Γιώργος Λεμπέσης γεννήθηκε το 1981 κάτω από μια τεράστια αμυγδαλιά. Μεγάλωσε σε μια πολύχρωμη πόλη με χωματένιους δρόμους και γιγάντιες χελώνες. Σε ηλικία 8 ετών μπήκε σ’ ένα μυστήριο ρέμα κι από τότε χάθηκαν τα ίχνη του. Στέλνει τις ιστορίες του μέσω ταχυδρομικών αερόστατων, ενώ υπάρχουν φήμες ότι ζει στη Χώρα των Περασμένων Περαστικών (εκεί όπου πάνε όλα τα χαμένα πράγματα) και ότι επισκέπτεται τα παιδιά με το όνομα «Φανταστικός Lebee».Έχει αποσπάσει Βραβείο Πρωτότυπης Ιστορίας και Βραβείο Κοινού για τα διηγήματά του «4 σελίδες» και «Πρώτη πτήση», ενώ έχει ψηφιστεί δυο φορές στις «Πένες της χρονιάς» μέσα στους δέκα καλύτερους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας όλων των εποχών.Θεωρείται ένας από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας, έχοντας στο ενεργητικό του 7 best sellers, 12 διηγήματα για ενηλίκους και μεταφράσεις σε αγγλικά και αραβικά. Το δημοφιλές παραμύθι του “Ψαρόσουπα” έχει ανέβει 4 φορές σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας, ενώ μια φορά ανέβηκε και το έργο του “Βρασίδας εναντίον Μπακαλιαράκου”. Επιπλέον, έχει συνυπογράψει με τον αδελφό του τη μουσικοθεατρική παράσταση «Όσα λέν’ οι τοίχο»ι, στην οποία συμμετείχαν το «Τρίφωνο», η Λιάνα Κανέλλη, η Ελένη Γερασιμίδου κ.ά. (2011).Έχει κάνει τη θεατρική διασκευή του παραμυθιού της Κατερίνας Μαρκαδάκη «Το σπάταλο τερατάκι», σε σκηνοθεσία Χρήστου Χατζηπαναγιώτη, ενώ έγραψε για λογαριασμό του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου και των Public Cyprus το παραμύθι «Το κομμάτι» για το project «Το βιβλίο των σχολείων», όπου συμμετείχαν 1.200 μαθητές. Με αφορμή το νέο του βιβλίο, τον «Καλτσοκλέφτη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, συναντηθήκαμε…
Ποια ήταν η αφορμή για τη συγγραφή του «Καλτσοκλέφτη»;
Υπήρξε μια εφιαλτική, για την ακρίβεια εφικαλτσική περίοδος στη ζωή μου, όπου σχεδόν κάθε ημέρα έχανα τις κάλτσες μου. Είτε και τις δυο είτε τη μια από τις δυο. Αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί άλλο. Έπρεπε να ανακαλύψω τι συνέβαινε. Έτσι, ξετρύπωσα τον Καλτσοκλέφτη και το μυστήριο λύθηκε!
Συστήστε μας τον Καλτσοκλέφτη…
Πρόκειται για ένα χνουδωτό ζωάκι που ζει κάτω από τις πόλεις. Συγκεκριμένα, μέσα στους υπονόμους που περνούν κάτω απ’ τις γειτονιές των ανθρώπων. Αν και «κλέβει» τις κάλτσες των παιδιών, δεν είναι στ’ αλήθεια κακό πλάσμα. Λίγο άτυχο είναι, γιατί πάσχει από εφικάλτσες και χωρίς κάλτσες στο μαξιλάρι του δεν μπορεί να κοιμηθεί. Έτσι, αφού τα παιδιά δεν τις φοράνε, τις παίρνει και τις κάνει μαξιλάρι.
Θα ανακαλύψει μια νέα πτυχή του εαυτού του, όταν βρεθούν στον δρόμο του η Σκουπάτη, ο Πέτσας, η Φωφού και ο Κύρκος;
Θα ανακαλύψει πως το να «κοιτάς» τους γύρω σου είναι πολύ πιο σημαντικό από το να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου. Για την ακρίβεια, ο Καλτσοκλέφτεις μπαίνει στο σπίτι, για να εξυπηρετήσει μια δικιά του ανάγκη, αλλά καταλήγει να βοηθά την Σκουπάτη που έχει πονόκοιλο ξεχνώντας το δικό του «θέλω». Φυσικά στο τέλος ανταμείβεται γι’ αυτό και αποκτά αυτό που ήθελε συν τους νέους του φίλους!
Πώς προέκυψαν αλήθεια τα ονόματα των ηρώων;
Τα ονόματα σε όλα μου τα έργα έρχονται και με βρίσκουν. Είναι σαν να μην τα ανακαλύπτω εγώ. Είναι σαν να ήταν πάντα εκεί, πάντα φορεμένα από τους ήρωες των ιστοριών μου.
«Αύριο έρχεται μια καινούρια μέρα. Σκεφτείτε λοιπόν κι εσείς τα πιο αγαπημένα πρόσωπα που συναντήσατε σήμερα και πείτε με το πιο γλυκό σας χαμόγελο καληνύχτα. Θα σας περιμένει σίγουρα ένας ήσυχος ύπνος και μια ακόμη ομορφότερη μέρα αύριο». Γιατί δεν προλαβαίνουν σήμερα πολλοί γονείς να το κάνουν πραγματικότητα; Πώς μπορούμε να το αλλάξουμε;
Διαβάζοντας τα παρακάτω λόγια του Επίκουρου πιστεύω πως θα μπορέσουμε να αφυπνίσουμε το πολυάσχολο εγώ μας.
«Γεννηθήκαμε μια φορά και δε γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, κι είναι βέβαιο πως δε θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία γι’ αργότερα. Κι η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται κι ο καθένας μας πεθαίνει απασχολημένος».
Το συγκεκριμένο παραμύθι αναδεικνύει την αξία της προσφοράς βοήθειας στους γύρω μας. Πώς είναι αυτό εφικτό σας μέρες σας κατά τη γνώμη σας να υλοποιηθεί;
Πιστεύω πως η αξία της προσφοράς και της βοήθειας έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος στην εποχή μας. Αν δει κανείς σε πιο αθόρυβα στενά της κοινωνίας μας, θα εκπλαγεί ανακαλύπτοντας πόσοι άνθρωποι προτάσσουν το καλό. Για να συνεχίσει αυτό να αναπτύσσεται και να μεγαλώνει ανάμεσα στους ανθρώπους, θα πρέπει να αφεθούμε περισσότερο στην καλή μας πλευρά και να γεμίσουμε το μυαλό μας με γνώση και φαντασία.
Ασχολείστε και με το θέατρο παράλληλα αυτό το διάστημα;
Αυτή την περίοδο γράφω ένα θεατρικό ενηλίκων με τον τίτλο «Αλλόκοτες», το οποίο καλώς εχόντων θα ανέβει τον Οκτώβριο του 2022. Την χρονιά που μας πέρασε βιντεοσκοπήσαμε και παρουσιάσαμε στο κοινό την παράσταση «Βυθούγεννα» για λογαριασμό του Μουσείο Γουλανδρή.
Τι θετικό σας έδωσε η πανδημία;
Χρόνο να διαπιστώσω πως ο χρόνος είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, μετά τον νου.
Σε ποιο παραμύθι θα θέλατε να τρυπώσετε;
Στο «Πίτερ Παν».
Ποιο βιβλίο θα θέλατε να έχετε γράψει;
Πάρα πολλά! Ένα από αυτά είναι «Το δέντρο που έδινε».
Ποιοι συγγραφείς σας επηρέασαν;
Δεν έχουν σταματήσει να με επηρεάζουν, ωστόσο αν κοιτάξω πίσω σίγουρα ο Νίκος Καζαντζάκης.
Τι σας ενθουσίασε από όσα διαβάσατε πρόσφατα και θα μας προτείνατε να διαβάσουμε;
Το «Sapiens» του Γιουβάλ Νόα Χαράρι.
Βιβλίο ή ebook;
Και τα δυο 100%.
Επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Να ολοκληρώσω το θεατρικό έργο που γράφω αυτήν την περίοδο, να ξεκινήσω το επόμενο Musical για παιδιά και να γράψω ακόμη ένα παραμύθι γεμάτο γλυκά και παράξενους χαρακτήρες!
